هوا سوز

                            قطره قطره
                            می چکد از آسمان
                            اشکِ طراوت سردِ خاموشی
                            �
                            می کشد تک دانه های آب
                            چنگ
                            به روی بسترِ شیشه
                            به نازک ضربه ی کوچک
                            �
                            زمین خیس است
                            هوا سوزی به نرمی می دمد بر شهر
                            �
                            در این ساعت
                            بخاری شعله ی آبی
                            به خانه می دهد گرما
                            �
                            رضایت دارد احساسم
                            از این تلطیفِ نرمِ شب
                            �
                            شب!
                            کم کم می رود تا صبح
                             تا کُند آغاز
                             به تازه جنبشِ خورشید!
                                                                                      رضا نیکخو